این خونه، یه بنای قاجاریه که بیشتر از ۱۲۰ سال قدمت داره و صاحب اصلیش میرزا محمود وزیر بوده. میرزا محمود، اواخر دوره ناصرالدین شاه به وزارت منصوب میشه و تو دوره های مظفرالدین شاه و محمدشاه قاجار، وزیر ابنیه و علوم بوده. دو تا دختر هم داشته به اسمهای فخرالملوک و نیرالملوک که هر دوشون تو این خونه بزرگ میشن.
فخرالملوک با یه روحانی به اسم جعفر خدیور محسنی اراکی ازدواج می کنه و سالها تو این خونه می مونه. پسرشون محمدرضا تو همین خونه بزرگ میشه و بعدها میشه جراح مغز و اعصاب و مهاجرت می کنه آمریکا.
خونه بعد از فوت پدر و مادر، متروک می مونه و تبدیل میشه به زباله دونی تا اینکه خانم بهره مند که خیلی علاقه داشته میراث گذشته رو حفظ کنه، سال ۷۴ خونه رو از ورثه می خره و سال ۸۸ هم خونه در فهرست آثار ملی ثبت میشه.
تازه از این موقع است که مرمت خونه شروع میشه و تبدیل میشه به سفره خونه سنتی و سال ۹۱ هم افتتاح میشه.
ساختمون، یه حیاط کوچیک و جمع و جور داره و یه حوض آبی وسطش. یه شاه نشین داره که پر آیینه کاری و گچ بری و مقرنس کاری های واقعاً زیباست. سقفش هم آیینه کاری و گچبری قشنگی داره. اتاق شاه نشین قبلاً ارسی داشته، اما چون حسابی داغون شده بوده، به جاش درهای شیشه ای نصب می کنن. این ساختمون یه اتاق گوشواره، بالکن، پشت بام و سرداب هم داره.