موزه هنرهای معاصر تهران یکی از موزههای شهر تهران است. این موزه در سال ۱۳۵۶ خورشیدی (۱۹۷۷ میلادی) به کوشش و ابتکار فرح پهلوی در گوشه غربی پارک لاله و در زمینی به مساحت ۲۰۰۰ متر مربع (به جز باغ تندیسها) بنا شد.این موزه شامل مهمترین و جامعترین مجموعه از هنر غربی در قارهٔ آسیا است.
معماری
معماری موزه مجموعهای است از سنت، مدرنیسم و اندیشه فلسفی که به دست معمار ایرانی کامران دیبا طراحی شدهاست. هشتی، چهارسو و گذرگاهها از جمله عناصر چشمنواز این مجموعه بدیع به شمار میرود. همچنین تأثیر بادگیرهای یزد بر معماری مجموعه واضح است. هشت نگارخانه موزه که با اختلاف سطحی بی نظیر نسبت به هم بنا شدهاند، بیننده را در مسیری چرخشی گرداگرد فضای اصلی موزه میگردانند؛ این مسیر به گونهای طراحی شدهاست که انتهای هشتمین و آخرین نگارخانه به هشتی یا همان نگارخانه اول باز میگردد.
آثار هنری استفاده شده در بنا
در دل هشتی موزه اثری از هنرمند ژاپنی، نوریوکی هاراگوچی قرار دارد که از روغن و پولاد ساخته شدهاست. در میانه یکی از گذرگاهها اثری از هنری مور قرار دارد و فضای سبز اطراف موزه به نام باغ تندیس آثار حجمی هنرمندانی نظیر پرویز تناولی، هنری مور و آلبرتو جاکومتی قرار دارد.
آثار باغ تندیس
موزه هنرهای معاصر تهرانگنجینه
در گنجینه دائمی موزه بیش از ۳۰۰۰ اثر ارزشمند و یگانه از نخبگان هنرهای تجسمی ایران و جهان نگهداری میشود. در سال ۱۳۸۳ و ۱۳۸۴ این گنجینه به طور کامل در نمایشگاهی با عنوان جنبش هنر مدرن، به نمایش درآمد.
بخشهای جنبی
موزه هنرهای معاصر به جز ۸ نگارخانه اصلی، دارای چندین بخش جنبی نیز میباشد که از جمله آنها میتوان به سینماتک، بایگانی و گنجینه آثار هنری، کتابخانه تخصصی، کتابفروشی تخصصی و کافه اشاره کر
