بنای آجری برج طغرل که در شرق ابن بابویه شهر ری قرار دارد، از جمله آثار باستانی ایران است که مربوط به دوره سلجوقیان و آرامگاه پادشاهی طغرل بیک است که در نیمه قرن ششم می زیسته است. معماری برج طغرل به گونه ای است که می توان از آن به صورت یک ساعت طبیعی استفاده کرد زیرا در بالای هر ترک آن چهار و نیم دایره وجود دارد و هر یک از ترک ها بیانگر یک ربع ساعت هستند که دقیقاً همانند یک ساعت عمل می کنند.
در قسمت فوقانی برج، تزئینات و کتیبه ای به خط کوفی وجود داشته است که طی قرون گذشته از بین رفته است ولی در سال ۱۳۰۱ قمری به فرمان ناصرالدین شاه و به دست وزیرش امین السلطان، بخش فوقانی برج که فروریخته بود، مرمت و بازسازی شد و لوحه ای از مرمر بر سردر بنا نصب شد. این بازسازی، بنا را از خطر تخریب و نابودی نجات داد ولی ظرافت کارهای قدیمی و بقعه کتیبه کوفی آن را از بین برد. یکی از مهم ترین استفاده ها از برج طغرل برای رهگذران و مسافران و بازرگانانی بود که در مسیر جاده ابریشم از خراسان به ری می آمدند که در شب های تاریک و تار، آتش بر باروی برج روشن می کردند تا آنان راه اصلی را بیابند. به این ترتیب برج طغرل روزها ساعت بود و شب ها راهنما
